Jest to ordynacka osada leśna, położona na skraju lasów zwierzynieckich przy dawnym gościńcu prowadzącym ze Zwierzyńca do Górecka Starego. Prawdopodobnie Jej historia zaczyna się w pierwszej połowy XIX w. W 1830r. wybudowano tu pierwsze budynki na potrzeby leśnictwa (m.in. leśniczówkę oraz dwie gajówki).Do teraz zachowały się zagrody dawnych gajówek: gajówka murowana - otoczona nowymi budynkami gospodarczymi, a także zagroda gajówki drewnianej. Po kilku latach od powstania siedziby leśnictwa, w odległości ok. 1 km na osi alei zwierzynieckiej został wybudowany folwark, na który składały się budynki gospodarcze oraz budynek dworu - rządcówki.

Podczas rozbudowy folwarku w drugiej połowie XIX w. powstały murowane budynki gospodarcze: obora, stodoła z maneżem, wozownia, budynki mieszkalne i gospodarcze dla służby. Rozbudowano dwór - leśniczówkę i urządzono przed nim okrągły podjazd otoczony drzewami. Obok dworu i budynków gospodarczych założono sady i szkółkę ogrodniczą. Postawiono murowany dom ogrodnika, szklarnię – oranżerią. Po obu stronach drogi dojazdowej z Górecka Starego założono duże sady a samą aleję obsadzono modrzewiami.

Siedzibę leśnictwa z folwarkiem łączy aleja starych klonów i jaworów wkomponowane w pozostałości dawnego lasu (zostały nasadzone prawdopodobnie na początku XX wieku).

Na początku XX w., w latach 1901 - 1902 założono we Floriance (a także w Zwierzyńcu) szkółki ogrodniczo – leśne, założycielem był Franciszek Fejfer-Stankowski. Usytuowano je na północ od dworu. Nasiona i materiał szkółkarski sprowadzano z Francji, Hiszpanii, Niemiec, Rosji, północnego Meksyku, zaś odbiorcą produktów była przede wszystkim Rosja. Szkółki dostarczały też materiału na potrzeby całej Ordynacji.

Florianka przez swoje położenie, daleko od większych osad, wśród lasów już w 1863r. Była jednym z miejsc koncentracji oddziałów partyzanckich i schronieniem dla ściganych powstańców .

Mieszkańcy Florianki podczas II wojny światowej służyli pomocą żołnierzom podziemia. W 1943r. przez jeden zimowy miesiąc w leśniczówce zamieszkałej przez rodzinę Szklarzy ukrywali się Francuzi zbiegli z obozu jenieckiego w Zwierzyńcu. Było tu także miejsce ważnych narad kierownictwa walki podziemnej Inspektoratu Zamojskiego i Okręgu Lubelskiego AK. Często znajdowała się tu radiostacja Inspektoratu Zamojskiego. Na polach między Florianką a Tereszpolem funkcjonowało zrzutowisko o kryptonimie "Hipopotam", na które wiosną 1944r. kilkanaście alianckich samolotów zrzuciło ok. 20 ton broni, amunicji, sprzętu wojskowego przeznaczonych dla partyzantów 9 Pułku Piechoty AK.

Po 1945 r. w wyniku reformy rolnej, którą objęta została cała Ordynacja Zamojska Florianka przeszła w użytkowanie Nadleśnictwa Zwierzyniec. W okresie jego administracji gospodarstwo zostało w znacznym stopniu przekształcone: rozebrano bądź przebudowano część budynków, usunięto nasadzenia drzew owocowych, zalesiono część pól uprawnych. Zdziczeniu i zarośnięciu uległy szkółki ogrodniczo - leśne. W latach 70. założono nowy sad oraz nową szkółkę leśną.

Roztoczański Park Narodowy przejął w 1991 r. osadę leśną we Floriance wraz z 35. hektarowym areałem gruntów rolnych, podjął działania mające służyć zachowaniu tego, bogatego w walory historyczne, przyrodnicze i kompozycyjne, założenia.

Wyremontowano budynki gospodarcze: stajnię i stodołę z maneżem, które stały się bazą dla nowej działalności - hodowli stajennej konika polskiego, a także dom ogrodnika, w którym ulokowano administrację tejże hodowli. Stary, przebudowany dwór - leśniczówkę rozbudowano w wygodny, budynek mieszkalny. Odnowiono również starą murowaną gajówkę i towarzyszący jej budynek gospodarczy.

Podczas zwiedzania Florianki warto jest zwrócić uwagę na stare klony i jawory wzdłuż alei Zwierzynieckiej. Trudno tam nie zauważyć potężnego dębu szypułkowego "Florian", będącego tu jeszcze przed założeniem osady. Pień Floriana osiągnął już 770 cm obwodu, a w 1956r. został uznany za pomnik przyrody.